Biuletyn Informacyjny dla Służb Ekonomiczno - Finansowych nr 3 (794) z dnia 20.01.2013

Jednorazowa amortyzacja samochodu nieposiadającego zaświadczenia ze stacji kontroli pojazdów - interpretacja indywidualna

(interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 6 grudnia 2012 r., nr IPTPB1/415-632/12-4/ASZ)

Podatnik (spełniający wymogi do uznania go za małego podatnika) zakupił na potrzeby działalności samochód ciężarowy, którego maksymalna masa całkowita wynosiła zgodnie z dowodem rejestracyjnym 3.500 kg. Pojazd posiadał jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków. Pojazd został zaewidencjonowany jako środek trwały oraz jednorazowo zamortyzowany.

Ponieważ w momencie dokonania odpisu podatnik nie posiadał zaświadczenia potwierdzającego, że samochód jest ciężarowy (wystawionego przez okręgową stację kontroli pojazdów), zadano pytanie, czy pomimo tego pojazd taki może być jednorazowo zamortyzowany i zaliczony w ciężar kosztów.

Jak przypomniał Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, z możliwości jednorazowej amortyzacji mogą skorzystać:

1) mali podatnicy (podatnicy, u których wartość przychodu ze sprzedaży wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro) lub

2) podatnicy, którzy rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z wyłączeniem sytuacji określonych w art. 22k ust. 11 ww. ustawy.

Ponadto, amortyzacji jednorazowej mogą podlegać wyłącznie środki trwałe zaliczane do grupy 3-8 Klasyfikacji Środków Trwałych, z wyłączeniem samochodów osobowych.

Stosownie do treści art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o zmianie ustawy o rachunkowości oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. nr 102, poz. 585 ze zm.), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., ilekroć w przepisach ustaw o podatku dochodowym jest mowa o samochodzie osobowym - oznacza to pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą, z wyjątkiem:

1) pojazdu samochodowego mającego jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanego na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;

2) pojazdu samochodowego mającego więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u którego długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;

3) pojazdu samochodowego, który ma otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;

4) pojazdu samochodowego, który posiada kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;

5) pojazdu samochodowego będącego pojazdem specjalnym w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy.

Natomiast w myśl art. 7 ust. 2 ww. ustawy zmieniającej, w przypadku pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, spełnienie wymagań określonych w ust. 1 pkt 1-4, pozwalających na niezaliczenie danego pojazdu samochodowego do samochodów osobowych, stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Według organu podatkowego:

"(...) aby móc dokonać jednorazowej amortyzacji, o której mowa w art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, samochód powinien posiadać dodatkowe badanie techniczne przeprowadzone przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzone zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz odpowiednią adnotację w dowodzie rejestracyjnym tego pojazdu. (...)"